- درختِ بید ! ، مگر مجنونی ؟.در باد لرزانی؟
- این از ترس و ناشناختنِ باد نیست این از طبیعتِ من است.
- اِ ؟ آری شاخه هایت آویزان و سبک ، چُنین اند . تنه ات کجاست نمی بینمش؟ بگو چگونه اورا نظاره گر باشم.
- این چُنین نیست که همه کَس بتوانند ، باید این جا بود و دید . تو در آسِمانِ خود که تو خودِ آسمانی ، ازبالا نمی بینی چون ساقه های سبک و لرزانم چُونان چطری مرا و او را تنه ام را در بر گرفته است این دو ، من و او یکی م ، یک درخت .
- نمی فهمم ، چگونه توضیح دهم من در بالا آسِمانم و در زمین که همه را می بینم و میدانم . چگونه ، نمی فهمم؟ من یک آسمانم و تو را زمین و ماه و ستارگان را که همه جماداتِ شکل یافته را که یادم هست می بینم و دیده ام . ؟؟ چه گویم ؟ این چه مفهومی است که نمی توانم گفت ؟ ۲ و ۱ یعنی چه یک = ۱ ، این یعنی چه ؟ ۱~۲ پس چه میشود گفت ؟ چه گفتی ؟ مرا و او را ؟
- بله . من و او .
- مگر تو یک درخت نیستی ؟
- آری هستم .
- پس چگونه ۲ خطاب به خود می گویی ؟
- این چُنین نیست که ۲ خطاب باشد .
- نمی دانم ؟
-
-
-
- می توانم کمک کنم ؟ من ، درختِ بیدِ ، لرزانِ ، ترسان ؟
- . !
- . !
- . !
- ؟
- ؟
باد در می نوردد و چِنان برگها را تکان میدهد و شاخه ها را ، که پاییز را صدا می زنند . و سکوت می شکند .
- بگو بدانم .
گفت : آنکه میدانست رفت.
- کدام بود ؟
- نمی دانم .
و آسِمان که انبوه برگها را ، باد ، چون تلّی از خاکِ نرم در خود پیچید و به زمین و بالا بُرد و آنها را ، خشک ها را ، با ضربه به زمین کوبید و در هم شکست ، نظاره می کرد ، دید ، خورد شدند و راحت آنها را بُرد . و باد دید برگها خورد شدند و راحت آنها را برد و برد و باد این چُنین خود را می دید ، از همه طرف ، چِنان به شَعَف در آمد که خواست برگها را بگیرد و باز هم رهایشان کند تا بیشتر بخندد و زوزه بکشد و چِنان از چرخِ برگها لذت بُرد که به خود بالید . در این پیچ و تابِ دیدن ، بیدِ آشوب زده را دید . به او گفت : از سخاوتت ممنونم تو مرا شاد کردی تو با تنه زنجیر در خاک مرا از خود رها می کنی و من چگونه جواب دهم ، تو را به لرزشی بیشتر مبتلا میکنم ، مرا ، مرا خواهی بخشید ، دوباره و دوباره ؟
-
تو از شنیدن این جمله تکراری ام خسته نمی شوی ، پاسخ بده بگو بگو ؟
- نمی دانم ؟
- من هم نمی دانم تو هم باز حرف نمی زنی ؟
-
-
- نمی گو یید ؟ کدام یک حرف می زنید ؟ از که سوال کنم ؟ چه کسی پاسخم میدهد ؟ صدایم کجاست کجا می رود ؟ اصلاً کَسی مرا می بیند ؟ چه کنم ؟ به که پناه برم ؟ جایی جایم نیست ؟ تنها شما باد را می شناسید . خاک ، درخت ، چمن ، علف ، کوه . ابرها ! بگویید ؟ بگویید آیا شما را میشود گفت ؟ شما هم حرف بزنید !؟ شما هم رهگزرانی هستید ، بی صدا و خموش ، حرف بزنید ؟ چه کنم ؟ نمی گویید ؟ کدام یک حرف میزنید ؟ از که سوال کنم ؟ چه کسی پاسخم می دهد ؟ صدایم کجاست ؟ کجا می رود ؟ اصلا کسی مرا می بیند ؟ چه کنم ؟ به که پناه برم ؟ جایی جایم نیست ؟ تنها شما باد را میشناسید . ؟ . ؟ ؟ ؟
-
-
؟ ؟ ؟ ؟ ؟ ؟
-
-
-
-
- ؟ . ؟
- .؟
- .؟
- . . ؟!!!؟!
- ؟!؟
: .
.
باز هم ادامه دارد.
.
داستان آغاز زندگی تا حال (در پارک نوشتنش شروع شد) - برگرفته از تربیت ، تعلّم ، مطالعه ، تعلیم ، تفکر ، سوال ، جستجو ،تشخیص صراط رسیدن به کمال آدمیت و ماندن در این راه ، و سر بلندی در پیشگاه احدیّت وقت دیدار.
سلام ؛ ادامه داستان زندگی ...
؟ , ,، ,نمی ,؟ ,تو , ,؟ ؟ ,کنم ؟ ,؟ چه ,؟ ؟
درباره این سایت